اثربخشی آموزش حرکات ریتمیک(ملودیک) و بازی به شیوه یادگیری مشاهده ای بر عملکرد نورون های آینه ای و توجه انتخابی کودکان بیش فعال 4-7 سال

اهداف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر اموزش موسیقی و بازی با قاعده به شیوه یادگیری مشاهده ای بر عملکرد نورون های اینه ای و توجه انتخابی کودکان بیش فعال 4-7 سال میباشد. مواد وروش ها: این پژوهش مطالعه نیمه ازمایشی با طرح پیش ازمون و پس ازمون در دو گروه اموزشی میباشد. جامعه اماری پژوهش شامل همه کودکان بیش4-7 سال مهد کودک ها منطقه 8 تهران است. روش نمونه گیری در این پژوهش در دسترس بوده و تعداد نمونه ها 20 نفر بودند که 10 نفر در گروه موسیقی و 10 نفر در گروه بازی با قاعده به طور تصادفی انتخاب شدند.جمع اوری داده ها بر اساس پرسشنامه والد و معلم کانرز، تست توجه انتخابی بناردل و ثبت مغزی از ناحیه پیشانی در سه حالت (1.استراحت با چشم باز،2.ساخت مکعب ها 3. تقلید بازی) انجام شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست امده با استفاده از نسخه 24 نرم افزار SPSS و در دو بخش توصیفی و استنباطی با بهره گیری از ازمون کلوموگرف –اسمیرنوف برای توزیع نرمال نمرات و تحلیل واریانس چند متغیری مانوا انجام گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که اموزش بازی در کاهش علایم بیش فعالی و عملکردنورون های آینه ای در کودکان 4-7 سال 1/92% و اموزش موسیقی 5/68%موثر میباشد. نتیجه گیری: اموزش بازی با قاعده و موسیقی ابزاری موثر بر بهبود عملکرد نورون های اینه ای و کاهش علایم کودکان بیش فعال 4-7 ساله میباشد.

Keywords:

بازی , موسیقی , نورون های آینه ای , توجه انتخابی