تناسب زمان سطح داستان با سطح متن در شیوه ی روایتگری بیهقی

عنصر تداوم که مبتنی بر اندازهی زمان سطح داستان در سطح متن است و ژنت آن را سرعت ثابت مینامد به نسبت میان زمان حوادث در تاریخ واقعی و نگارش قلمی آن میپردازد. در میان گونه های روایت، توصیف نمایشی، بیشترین تعادل را در برقراری این سرعت ثابت دارد. هدف این مقاله آن است که نشان دهد در شیوهی روایتگری بیهقی به دلیل نزدیک شدن به توصیف نمایشی صحنه ها، عنصر تداوم و به دنبال آن مولفه ی سرعت ثابت در بالاترین حد اعتدال قراردارد. مسیله ی اصلی مقاله آن است که استفاده ی بیهقی از عناصری مثل حذف اطناب و درنگ تا چه میزان به ایجاد این تعادل کمک کرده است. در این راستا بدنه ی اصلی مقاله را نمونههایی از متن تاریخ بیهقی که مبتنی بر این ویژگی هاست تشکیل میدهد و در پایان این نتیجه حاصل می شود که ابوالفضل بیهقی با کار بستن شیوه های بیان نمایشی در داستان های تاریخ مسعودی و استفاده ی منطقی از عناصری همچون حذف، درنگ، اطناب، نقدشخصیتی و زیرشاخه سازی توانسته است عنصر تداوم را در بالاترین سطح تعادل عرضه و تاریخ بیهقی را از این منظر به یک متن داستانی خواندنی تبدیل کند.

Keywords:

بیهقی , روایتگری نمایشی , سطح داستان , سطح متن , سرعت ثابت