یکی از راه های هدر رفتن آب در مناطق مختلف آب و هوایی ایران،
تبخیر و تعرق است. این پدیده سهم مهمی در اتلاف آب بویژه درمناطق خشک و نیمه خشک کشور دارد و تابع پارامترهای مختلف اقلیمی و ویژگی های تو پو گرافی هر منطقه است. اولویت بندی وتعیین شدت تاثیر هر یک از این پارامترها بر روی
تبخیر و تعرق می تواند ضمن افزایش شناخت از عوامل موثر بر
تبخیر و تعرق در هرمنطقه به
مدیریت منابع آب در آن منطقه بسیار کمک کند با استفاده از داده های بلند مدت ایستگاه هواشناسی سینوپتیک شهرستان
اقلید در یک دوره بیست و هفت ساله (2017-1991) به صورت ماهانه و سالانه محاسبه شده است. که داده های مورد استفاده عبارت از: میانگین دما، میانگین حداقل و حداکثر دما ،میانگین رطوبت نسبی ،میانگین سرعت باد در ارتفاع دو متری سطح زمین و میانگین ساعت آفتابی ایستگاه که با توجه به دسترس بودن پارامترهای مورد نیاز بررسی شد . نتایج محاسبه ضریب هبستگی نشان می دهد که پارامتر اقلیمی دما به میزان 0/947 بیشترین تاثیر را بر تبخیر وتعرق دارد . بر این اساس بیشترین مقادیر
تبخیر و تعرق به مقدار 1146/1 میلی متر در سال مربوط به سال 2005 می باشد و کمترین مقدار 1036/6 میلیمتر در سال مربوط به سال 2991 می باشد.که اختلاف این دو مقدار 109/5 میلیمتر می باشد که سالیانه یک روند صعودی طی می کند.دراین دوره بلند مدت نرمال بارندگی منطقه 325/6 میلیمتر درسال و نرمال
تبخیر و تعرق 1106/8 میلیمتر درسال که نکته مهم مقدار
تبخیر و تعرق در این منطقه 781/2 میلیمتر بیشتر از بارندگی سالیانه است. که
مدیریت منابع آب با توجه به تغییرات اقلیمی و نوسانات آب و هوایی می طلبد.