نقش بیمار، جامعه و نظام سلامت در حذف هپاتیت تا سال 2030

در سال 2013 هپاتیت های ویروسی عامل مرگ 1/46 میلیون نفر دنیا شناخته شد که از مرگ و میر ناشی از بیمای های سل، مالاریا و ایدز بالاتر بوده است. بیش از 90% این موارد ناشی از عفونت هپاتیت B و C گزارش شد. با توجه به گستردگی این دو بیماری سازمان بهداشت جهانی حذف آنها تا سال 2030 را از اهداف خود قرار داد. اگرچه اقدامات پیشگیرانه میزان موارد جدید این بیماری ها را کاهش می دهد اما در صورت عدم زمان کافی در افراد آلوده کنونی حدود 19 کیلیون مرگ ناشی از این بیماری ها رخ خواهد داد. بنابراین درمان مناسب از مرگ زودرس افراد آلوده جلوگیری خواهد نمود. برای رسیدن به هدف حذف، 5 استراتژی پیشنهاد گردید که به ترتیب، دادن سه دوز واکسن هپاتیت B به کلیه نوزادان، پیشگیری از انتقال هپاتیت از مادر آلوده به کودک با پوشش کافی واکسن وایمونوگلوبولین، ایمنی خون و هر گونه تزریق ( با غربالگری افراد اهدا کننده خون متوسط روش های با تضمین کیفیت بالا، استفاده از تجهیزات نوین)، کاهش خطر در گروه های پر خطر ( در اختیار قرار دادن سرنگ و تیغ بهداشتی برای گروه مصرف کنندگان مواد)، تشخیص سریع و به موقع افراد آلوه به هپاتیت B و C درمان مناسب افراد شناسایی شده می باشد. جمهوری اسلامی ایران نیز به موازات سایر کشورها در پی رسیدن به این هدف می باشد. براساس اظهارات رییس مرکز مدیرت بیماری های واگیر وزارت بهداشت: جمهوری اسلامی ایران، برنامه حذف هپاتیت های ویروسی را تهیه کرده و با رویکردی جامع که بخش اصلی آن به واکسیناسیون هپاتیت B در کودکان و گروه های پر خطر ( در درجه اول، افرادی که در بخش های بهداشتی و درمانی کار می کنند و با بیمار سر و کار دارند، افرادی که مشاغل خاص دارند، مانند آرایشگرها، آزمایشگاهیان، زندانیان، افرادی که رفتارهای پر خطر دارند) اختصاص دارد و قدم بعدی این برنامه، به آموزش و اطلاع رسانی به مردم و کسب دانش کافی توسط مردم برای اینکه چطور از خود مراقبت کنند، ارتباط دارد، گام سوم، برنامه غربالگری افرادی است که بیشتر در معرض خطر ابتلاء به بیماری قرار دارند و بالاخره گام چهارم نیز، درمان بیماران است.