زمینه:
بابزیوزیس یک بیماری مشترک ایجاد شده به وسیله ی انگل های خونی جنس بابزیا است. این انگل به وسیله ی کنه های سخت و انتقال خون انتقال می یابد و باعث ایجاد تب، کم خونی، هموگلوبینوری و زردی در میزبان می شوند. هدف از این مقاله بررسی
وضعیت موجود در رابطه با
اپیدمیولوژی بابزیوزیس در
انسان و
حیوانات در ایران است. مواد و روش ها: اطلاعات از چندین پایگاه داده انگلیسی و فارسی شامل Google Scholar ، PubMed ، ScopusScience Direct ، Elm net ، Webof Science ، MAGIRAN, SID و غیره به منظور شناسایی
وضعیت بابزیوزیس جمع آوری شدند. یافته ها: مطالعات اپیدمیولوژیک شناسایی بابزیا در ایران نشان می دهد که
بابزیوزیس در گوسفندان و بزها شایع تر است و گونه غالب آن بابزیالوویس است. آلودگی صفر تا شصت درصد براساس نوع آزمایش (میکروسکوپی، سرولوژی و مولکولی) در نواحی مختلف ایران وجود دارد. بیشترین شیوع
بابزیوزیس مربوط به نواحی کوهستانی کشور است. هرچند بابزیا میکروتی، بابزیا دایورجنس و بابزیا بویس از
انسان از کشورهای مختلف گزارش شده است اما گزارش مستندی از
بابزیوزیس انسانی در ایران وجود ندارد. نتیجه گیری: مطالعات انجام شده در نقاط مختلف ایران نشان دهنده شیوع نسبتا بالای
بابزیوزیس در دام ها به ویژه در استان های غربی و شمال شرقی ایران که سالیانه خسارت زیادی به صنعت دامپروری وارد می کند و احتمال انتقال آلودگی به
انسان وجود دارد.