تحولات عناصر تشکیل دولت: از موثر بودن به مشروعیت

دولت ها تابعان اصلی حقوق بین الملل هستند. با وجود این، تعریف حقوقی دقیق و مورد اجتماعی از دولت وجود ندارد. ظاهرا تنها سندی که عناصر تشکیل دهنده دولت را تعریف می کند، کنوانسیون حقوق و تکالیف دولت ها موسوم به کنوانسیون مونته ویدیو (1933) است که این عناصر را شامل سرزمین معین، جمعیت، حکومت و توانایی برقراری ارتباط با سایر دولت ها می داند. درباره حدود و کیفیات این عناصر سنتی اتفاق نظر وجود ندارد. افزایش شمار دولت ها به ویژه از نیمه دوم قرن گشذته تاکنون، ره رغم فقدان برخی از عناصر یادشده، حاکی از شکل گیری معیارهای جدیدی است که مبتنی بر عنصر قانونی بودن و مشروعیت هستند. این عناصر نو پدید در زمره قواعد آمره حقوق بین الملل بوده و شامل شکل گیری دولت های نوپدید بر مبنای حق تعیین سرنوشت و عدم تشکیل دولت های تازه تاسیس مطابق قاعده ممنوعیت توسل به زور هستند.

Keywords:

استقلال , اهلیت برقراری ارتباط با سایر دولت ها , حق تعیین سرنوشت , حکومت , جمعیت , دولت , سرزمین , قاعده منع توسل به زور , مشروعیت , موثر بودن