بررسی رابطه خودآگاهی، خودمهارگری و مدیریت روابط با رضایت و فرسودگی شغلی معلمان شهر نایین

به منظور بررسی رابطه خودآگاهی، خودمهارگری و مدیریت روابط با رضایت و فرسودگی شغلی معلمان شهر نایین از میان جامعه معلمان زن و مرد شهر نایین در سال تحصیلی 97-96 در سه مقطع ابتدایی، متوسطه اول و دوم نمونه ای به حجم 165 نفر شامل 96 نفر معلم زن و 69 نفر معلم مرد به روش نمونه برداری تصادفی طبقه ای انتخاب گردید. ابزار به کار رفته د پژوهش حاضر شامل: پرسشنامه خودآگاهی ریلو و الیک (1998)، مقیاس خودکارگری تانجی و همکاران (2004)، مقیاس مدیریت روابط خارزنی (1396)، پرسشنامه رضایت شغلی لی (2000) و پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش (1985) بوده است. داده های گردآوری شده از طریق نرم افزارهای آماری Spss22 و Amos با کمک مدل معادلات ساختاری (SEM)، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که؛ 1- بین متغیرهای خودآگاهی، خودمهارگری و مدیریت روابط با متغیرهای رضایت و فرسودگی شغلی معلمان شهر نایین رابطه وجود داشته و این رابطه در سطح کمتر از 0/05 معنی دار است. 2- متغیر خودآگاهی توان پیش بینی متغیر فرسودگی شغلی و متغیر خودمهارگری توان پیش بینی رضایت شغلی را دارند. در مجموع 14/9 درصد واریانس متغیر فرسودگی شغلی و 18/4 درصد واریانس متغیر رضایت شغلی توسط مدل طراحی شده محقق قابل پیش بینی است. با توجه به نتایج بدست آمده پیشنهاد می گردد نهاد تعلیم و تربیت به مولفه های هوش هیجانی معلمان توجه بیشتری نموده، با برگزاری دوره های آموزشی و ضمن خدمات و به کارگیری مشاوران زمینه ارتقا رضایت شغلی و کاهش فرسودگی شغلی ایشان را فراهم نماید.

Keywords:

خودآگاهی , خودمهارگری , مدیریت روابط , رضایت شغلی , فرسودگی شغلی , معلم