مروری بر حلالیت گاز دی اکسید کربن در حلال های آلی

صنعتی شدن و رشد سریع جمعیت در طول قرن گذشته، باعث ایجاد آلودگی بر روی کره زمین شده است. علاوه بر آلودگی آب و خاک که دارای اثر بسیار بدی بر روی اکوسیستم می باشد، آلودگی هوا یکی از مهم ترین معضلات در بحث محیط زیست می باشد. دی اکسید کربن یکی از گاز های اصلی در دودکش کارخانه ها و اگزوز وسایل حمل و نقل می باشد که از مهم ترین منابع آلوده کننده هوا می باشد. مهمترین مشکل دی اکسید کربن اثر گلخانه ای آن بر جو است که منجر به افزایش دما می شود. با توجه به اهمیت کنترل انتشار دی اکسید کربن، به روش هایی جهت مهار آن شامل فرایند جذب شیمیایی، فرایند جذب فیزیکی، جذب سطحی، استفاده از غشا، روش برودتی و انواع فرایند های آن می پردازیم. فرایند جذب شیمیایی عمده ترین روش برای جداسازی دی اکسید کربن در گاز های دود کش با فشار جزیی کم آن است. در این روش از حلال های شیمیایی نظیر مونواتانول آمین، دی اتانول آمین، تری اتانول آمین، دی گلایکول آمین، متیل دی اتانول آمین، دی ایزوپروپانول آمین، جهت واکنش با دی اکسید کربن استفاده می شود. مروری بر پژوهش های پیشین پژوهش گران در راستای حلالیت دی اکسید کربن در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

حلالیت , دی اکسید کربن , حلال های آلی , جذب شیمیایی