جداسازی و شناسایی یولوکلادیوم از ریشه علف شور در منطقه بیرجند

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 520

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NACONF09_035

تاریخ نمایه سازی: 6 بهمن 1397

Abstract:

علف شور (Salsola spp.)، که اکثرا در مناطق خشک و کم باران یافت میگردد و با خاکهای فقیر، جلگه ای دست نخورده و خاکهای حاصلخیز نواحی نیمه جلگهای سازگار است. این تحقیق در سال 1396 با هدف جداسازی و شناسایی قارچ های همراه علف شور در منطقه ی بیرجند انجام شد. گیاهان سالم و برخی گیاهان دارای علایم زردی و کندی رشد، انتخاب و از بافت و ساقه آنها نمونه برداری صورت گرفت. جداسازی قارچها با کشت بافتهای ضدعفونی شده بر روی محیطهای عمومی و اختصاصی صورت گرفت. شناسایی جدایه ها بر اساس شکل و رنگ کلنی و خصوصیات مورفولوژیکی اندامهای تولید مثلی انجام شد. گیاهچه علف شور با کاشت بذور ضد عفونی شده در شرایط گلخانه فراهم گردید. آزمون بیماریزایی با اضافه کردن سوسپانسیون اسپور قارچ حاصل از کشت 7 روزه بر روی محیط عصاره سیب زمینی دکستروز آگار، به گلدان های حاوی گیاهچه های علف شور بررسی گردید. بر اساس خصوصیات مورفولوژیکی یک جدایه یولوکلادیوم( Ulocladium( sp. از روستای دهنو و یک جدایه از روستای شوکت آباد بیرجند از ریشه علف شور جداسازی گردید. درون محیط PDA ، پرگنه سبز زیتونی، اسپورها تیره چند سلولی تخم مرغی، صاف و بدون زنجیره بودند. اضافه کردن سوسپانسیون اسپور قارچ منجر به ایجاد تغییر رنگ و پوسیدگی در ناحیه طوقه گردید. بافت ریشه فاقد علایم و آلودگی قارچی بودند. از کشت مجدد بافت آلوده، قارچ یولوکلادیوم جداسازی گردید. نتایج این تحقیق نشان دهنده بیماریزایی برخی جدایه های یولوکلادیوم منطقه بیرجند در شرایط گلخانه است.

Authors

مینا رازقندی

دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه بیرجند

عباس محمدی

دانشیار گروه گیاه پزشکی دانشگاه بیرجند

مرتضی قربانی

استادیارگروه زیست شناسی دانشگاه بیرجند

محمدرضا میرزایی

مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان جنوبی، بیرجند، ایران