اثر بخشی آموزش شناختی رفتاری بر کاهش تعارضات زناشویی و دلزدگی زناشویی در بین زنان دارای اختلال شخصیت پارانویید مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان
Publish place: The National Conference on New World Achievements in Education, Psychology, Law and Social-Cultural Studies
Publish Year: 1397
Type: Conference paper
Language: Persian
View: 526
This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
PSYCONF01_277
Index date: 26 January 2019
اثر بخشی آموزش شناختی رفتاری بر کاهش تعارضات زناشویی و دلزدگی زناشویی در بین زنان دارای اختلال شخصیت پارانویید مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان abstract
تحقیق حاضر با هدف تعیین اثر بخشی آموزش شناختی رفتاری بر کاهش تعارضات زاشویی و دلزدگی زناشویی در بین زنان دارای اختلال شخصیت پارنویید مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان به مرحله اجرا درآمد. روش تحقیق نیمه تجربی، از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود و جامعه آماری را کلیه زنان با تشخیص اختلال شخصیت پارنویید مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان در سه ماهپه بهار سال 6931 تشکیل می دادند که از بین آنان 93 نفر از مراجعین بصورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش (61 نفر) و کنترل (61 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه آزمایش طی 61 جلسه 31 دقیقه ای تحت آموزش به روش شناختی رفتاری هفته ای یک بار قرار گرفت ولی گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. در پایان، دو گروه پرسشنامه تعارضات زناشویی و دلزدگی زناشویی را دوباره تکمیل کردند. جهت تجزیه تحلیل داده ها از آژمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش شناختی رفتاری بر کاهش تعارضات زناشویی در زنان دارای اختلال شخصیت پارانویید موثر است (P> 0/01). علاوه بر این نتایج نشان داد که آموزش شناختی رفتاری بر کاهش دلزدگی زناشویی در زنان دارای اختلال شخصیت پارانویید موثر است (P> 0/01).
اثر بخشی آموزش شناختی رفتاری بر کاهش تعارضات زناشویی و دلزدگی زناشویی در بین زنان دارای اختلال شخصیت پارانویید مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان Keywords:
اثر بخشی آموزش شناختی رفتاری بر کاهش تعارضات زناشویی و دلزدگی زناشویی در بین زنان دارای اختلال شخصیت پارانویید مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان authors
عاطفه ساسان
گروه روانشناسی، واحد خمینی شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران