استفاده از روش ژیوالکتریک به منظور تعیین بهترین محل برای طراحی سد زیرزمین در دشت رونیز

از عوامل مهم و تعیین کننده که در سرلوحه نیازمندی های مادی جوامع بشری قرار گرفته است، ماده اصلی سازنده حیات، یعنی آب می باشد. احداث سد زیرزمینی یکی از راهکارهای مفید و موثر در تامین آب جهت مصارف گوناگون است. این سازه در اقلیم های خشک و نیمه خشک برای مقابله با بحران کم آبی قابل اجراست. به منظور امکان سنجی سازه های بزرگ لاجرم مساحت وسیعی باید تحت مطالعه قرار گیرد، لذا می بایست با انتخاب روش های مناسب از هزینه های بالا، و زمان بر، کاست. از جمله این روش ها می توان به روش ژیوالکتریک اشاره کرد. علم ژیوفیزیک قادر خواهد بود شرایط زیر سطحی منجمله شناسایی سطح آب زیرزمینی، ابعاد و عمق حفرات کارستی زیرزمینی، عمق سنگ بستر، وضعیت قرارگیری لایه ها را با دقت بالایی مشخص نماید. این پژوهش به منظور امکان سنجی و تعیین محل سد زیرزمینی، با انگیزه مدیریت هر چه بهتر آب های زیرزمینی در دشت رونیز صورت گرفته است. در این راستا پس از بازدیدهای صحرایی 97 سونداژ مورد بررسی قرار گرفت. و نتایج حاصله با مدل بولین در مکان یابی سدهای زیرزمینی مقایسه شد و دره گرده به عنوان مستعد ترین مکان به منظور احداث سد زیرزمینی مشخص گردید.

Keywords:

ژیوالکتریک , مدل بولین , سد های زیرزمینی , دشت رونیز , غرب استهبان