برنامه ریزی مبتنی بر ریسک در مدار قرار گرفتن نیروگاه ها با در نظر گرفتن مدل احتمالاتی خروج واحدها

در نظر گرفتن رشد تدریجی بار، افزایش بارهای حساس به خاموشی در سیستم های قدرت، فرسودگی تجهیزات و عدم قطعیت های موجود در رخدادهای شبکه و خروج واحدهای تولیدی، مسیله در مدار قرار گرفتن واحدها را با چالش های جدیدی روبرو می سازد. در این شرایط بهره بردارن سیستم با ریسک از دست دادن واحدهای تولیدی و خسارات ناشی از خاموشی های شبکه (به ویژه برای بارهای حساس) روبرو می باشند. یکی از راه های کاهش ریسک های خاموشی و افزایش قابلیت اطمینان سیستم های قدرت، تعیین مدبرانه میزان رزرو چرخان در شبکه است. در این مقاله، یک روش دینامیکی برای ارزیابی احتمالاتی ظرفیت دور از دسترس و تعیین ریسک بهره برداری از شبکه با در نظر گرفتن عدم قطعیت خروج منابع و عدم قطعیت تولید منابع بادی، ارایه خواهد شد. بر این اساس مسیله در مدار قرار گرفتن نیروگاه ها با در نظر گرفتن ریسک بهره برداری به صورت یک مسیله با چند تابع هدف، حل می شود. دو تابع هدف در نظر گرفته شده شامل، مجموع هزینه بهره برداری در دوره مطالعه (یک روزه) و مقدار ریسک بهره برداری در دوره مورد مطالعه، می باشد. به منظور به دست آوردن هزینه بهره برداری تمام قیود بهره برداری شامل توازن سطح بار و تولید، حداقل زمان خاموش بودن، حداقل زمان در مدار بودن و میزان تغییرات مجاز توان خروجی واحدهای نیروگاهی نسبت به زمان، در نظر گرفته خواهد شد. کارایی روش پیشنهادی با پیاده سازی آن روی شبکه ی نمونه مورد بررسی قرار خواهد گرفت. نتایج به دست آمده از مطالعات عددی حاکی از کارآیی مطلوب روش پیشنهادی برای بهره برداری از شبکه با در نظر گرفتن ریسک بهره برداری می باشد.

Keywords:

در مدار قرار گرفتن واحدهای تولیدی , تعیین رزرو اقتصادی , منابع انرژی تجدیدپذیر , بهینه سازی چندهدفه