ارزیابی روش اختلاط عمیق خاک بر پایدارسازی پی های سطحی (مطالعه موردی: فرح آباد ساری)

یکی از مهمترین مسایل ژیوتکنیکی مرتبط با عملیات های عمرانی، اجرای پی و فونداسیون سازه می باشد. در این پژوهش ابتدا پارامترهای پی و محیط بررسی شده است. متغیرهای مربوط به پی اعم از طول، عرض و عمق پی در محدوده مورد مطالعه (فرح آباد ساری) مورد بررسی قرار گرفته است. تاثیر این پارامترها بصورت عددی و با مدل سازی پی ها در نرم افزار مبتنی بر تحلیل اجزاء محدود بررسی شده است. همچنین پارامترهای خاک و سطح آن نیز ثابت و برابر با محیط مورد مطالعه در نظر گرفته شده است. در مرحله بعد به بهسازی خاک ماسه ای به روش اختلاط عمیق پرداخته شده است. نتایج حاصل از آن نشان می دهد که به طور کلی استفاده از ستون های ماسه آهکی در پی هایی که خاک زیرشان ماسه ای و سست می باشد موجب کاهش نشست و جا به جایی می شود و در این جا با تقویت خاک و بالا بردن مقاومت آن مانع تجاوز نشست از حد مجاز آیین نامه شده است. با افزایش طول ستون ها حباب های نشست در زیر پی بزرگ تر شده و بیشتر به اعماق زمین منتقل می شود. همچنین با استفاده از ستون های ماسه آهکی تنش های زیر پی کاهش یافته و از طریق ستون ها بیشتر به اعماق زمین منتقل می شوند وموجب پایدار سازی سازه خواهد شد. با افزایش تعداد ستون ها میزان نشست و جابجایی بیشتر کاهش می یابد و تنش های برشی بیشتری جذب این ستون ها می گردد و انتقال آن ها به اعماق زمین صورت می گیرد.

Keywords:

پی سطحی , پایدارسازی پی , بهسازی خاک , روش اختلاط عمیق , روش اجزای محدود