احیای مفهوم روستاشهر از طریق ارتقاء کیفیت زیست محیطی ( نمونه مطالعاتی : بافت روستای کن تهران منطقه 5 )

تحولات اخیر در رشد و توسعه شهرنشینی به تبع آن رشد و توسعه کالبدی در شهرها مسایلی را در فضاهای شهری به وجود آورد از اهم این مسایل، مشکلات زیست محیطی که نه تنها برای ساکنان یک شهر بلکه در عرصه های جهانی نیز مورد بحث و بررسی قرار می گیرد نمونه ای از آن اثرات گرم شدن کره زمین و انتشار گازهای گلخانه ای می باشد. در شهرهای بزرگ عوامل متعددی همچون قیمت زمین، میزان تسهیلات و خدمات شهری، کاربری اراضی و دسترسی بیشتر، مورد توجه مسیولان شهری است و اغلب فضای سبز و باز به دلایل ذکر شده کمتر مورد توجه قرار می گیرند. تهران نیز از این قاعده مسثتنی نیست عواقب این ساخت و ساز های جدید در چهره کلی شهر نمایان است به گونه ای که اگر از دور به نقشه تهران بزرگ بنگریم متوجه می شویم با توجه به وسعت تهران پهنه های اندکی را فضاهای سبز و باز تشکیل داده اند، با ذکر این نکته که جمعیت شهر تهران در سال 1390 با 10418 هزار نفر تا سال 1395 با 11950 هزار نفر بطور تقریبی 2 میلیون نفر رشد جمعیتی داشته است (مرکز آمار ایران)، بر اساس استاندارد سرانه ها استفاده از فضای سبز برای هر نفر بر حسب متر مربع برای این میزان جمعیت نیز در نظر گرفته نشده است. بنابراین حداقل، حفظ منابع طبیعی موجود و جلوگیری از تخریب آنها در اولویت قرار دارد علاوه بر این اهالی روستای کن آخرین بازمانده باغ های دشت تهران را نگهداری می کنند اگر به مرور زمان و با توسعه افسار گسیخته شهری، این روستا از بین برود میراث طبیعی تهران بزرگ از بین می رود.