بررسی مبانی اصول معماری ارگانیک در معماری سنتی ایران
Publish place: Eighth International Conference on Sustainable Development, Urban Development and Reconstruction
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 885
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCSDUS08_116
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397
Abstract:
در معماری ارگانیک و پایدار انسان همواره با طبیعت در ارتباط است. این نوع همزیستی به خوبی در طول تاریخ بشر دیده می شود. به عبارتی دیگر بشر از زمانی که سرپناه ساخت و مورد بهره برداری قرار داد همیشه به عوامل موجود در طبیعت توجه داشته است و طبیعت را به عنوان یک طرف مهم و اساسی در نقشه ها و طرحهایش مورد استفاده قرار داده است. با نگاه به برخی اصول معماری ارگانیک و پایدار غرب و مقایسه آن با اصول معماری گذشته سرزمینمان در می یابیم که این اصول امروزی صدها سال قبل در معماری فراموش شده ما پایه کار هنرمندان و معماران بوده است. به عنوان نمونه استفاده از بادگیرها در شهرهای مرکزی ایران نشان دهنده دانش آدمی برای بهره برداری هرچه بیشتر از عوامل طبیعی موجود در فرهنگ ایرانی است که در عین زیبایی و کارآمدی نه تنها با محیط طبیعی سر ناسازگاری و جنگ ندارد بلکه با آن کمال هماهنگی و موازنه را دارد. با پیدایش معماری و شهرسازی توسط تمدن های اولیه همواره موضوع ارتباط با طبیعت به طور خودآگاه و یا ناخودآگاه مطرح بوده و این ارتباط تاکنون ادامه دارد. در ادوار گوناگون معماری، این ارتباط حالت های گوناگون به خود دیده است. این نوشتار که با توجه به رویکرد آن به روش اسنادی-تحلیل مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته سعی دارد تا با مقایسه اصول معماری ارگانیک غرب با مفاهیم بنیادی معماری سنتی ایران، در دو دوره متفاوت تاریخی و جغرافیایی، به بهره برداری هرچه بیشتر از عوامل طبیعی در معماری معاصر بپردازد که در عین زیبایی و کارآمدی هماهنگی و سازگاری کامل با محیط طبیعی را دارا باشد.
Keywords:
Authors
فایزه جان نثاری لادانی
دانشجوی کارشناسی معماری، موسسه غیرانتفاعی دانش پژوهان پیشرو
عاطفه کاردان
عضو هیات علمی موسسه آموزش عالی دانش پژوهان پیشرو