تاثیر متغیر سن به عنوان مولفه ای هویتی بر فرایند یادگیری زبان خارجی

نظام آموزش و پرورش رسمی کشور عزیزمان ایران، به عنوان مهمترین نهاد مسیول در راس آموزش و پرورش کودکان و نوجوانان ، وظیفه سیاست گذاری آموزشی در تعیین محتوای سطوح مختلف تحصیلی را بر عهده دارد. یکی از پرسش های اساسی در زمینه آموزش زبانهای خارجی در کشور ، زمان مناسب آغاز تدریس زبان های خارجی در مدارس می باشد؛ به گونه ای که بتوان در کنار همسویی با تحولات جهانی و آموزش موثر زبانهای بین المللی، هویت نسل جوان کشور را حفظ نمود. سن فراگیری زبان های خارجی به عنوان عاملی موثر در القای فرهنگی محسوب می شود و نقش زمان آغاز آموزش در این میان بسیار مورد تاکید بوده است. هدف از انجام پژوهش حاضر پاسخ دادن به پرسش سن مناسب آغاز یادگیری زبان خارجی و بررسی پیامدهای مثبت و منفی آغاز فرایند یاد دهی - یادگیری زبان انگلیسی در دوره ابتدایی است.روش انجام پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی بوده و از طریق انجام مصاحبه هدفمند با متخصصان آموزش زبان های خارجی، دبیران و مدرسان دانشگاه انجام می گردد. جامعه آماری این پژوهش پنجاه نفر از استادان دانشگاه و دبیران مجرب زبان انگلیسی است. نتایج پژوهش حاضر بیانگر آن است که یادگیری زبان های خارجی در سنین پایین تر اثرگذاری بیشتری بویژه در زمینه مهارت های ارتباطی- گفتاری ایجاد می نماید به شرط اینکه مواد آموزشی به خصوص کتابهای درسی به گونه ای طراحی گردند که با توجه به حساسیت این دوره سنی به شکل گیری شخصیت هویتی زبان آموزان خدشه ای وارد نگردد.

Keywords:

آموزش زبان خارجی , هویت , عامل سن , القای فرهنگی