مروری انتقادی بر معادلات تحلیلی حاکم بر جریان آب زیرزمینی به درون تونل های حفر شده در سنگ

جریان آب به تونل‌های در حال ساخت، مشکلات متعددی را بر روند عملیات اجرایی داشته و فعالیت تونل‌سازی را کاملا تحت‌تاثیر قرار دهد. بنابراین پیش‌بینی محل و مقدار جریان آب به داخل تونل لازم است و باید در ملاحظات تونل‌سازی در نظر گرفته شود. به منظور محاسبه میزان نشت آب به تونل‌اهی حفر شده در مقاطع سنگی روش‌های متنوعی اعم از روش‌های تجربی، تحلیلی و عددی وجود دارد. روش‌ها و معادلات تحلیلی به دلیل بهره‌گیری از ساده‌سازی‌ها و فرضیات عملی، کاربرد زیادی در محاسبه میزان نشت آب به تونل‌ها دارند. از جمله مهمترین تحقیقات انجام شده به منظور محاسبه‌ی نشت آب به درون تونل می‌توان به تحقیقات گودمن و همکاران 1965، فریز و چری 1979، هیوور 1991، لی 1999، و ریمر 2001 و التانی 1999 و 2003 اشاره نمود. از آنجا که یک مجموعه مدونی در ارتباط با این مدل‌ها وجود ندارد در این مقاله تلاش شده است ضمن بررسی موارد کاربرد، دامنه کاربرد، اعتبار مدل‌ها، دورنمای آینده آنها ارائه شود. همچنین با توجه به شرایط و فرضیات حاکم بر معادلات و همچنین کاستی‌های این معادلات، با در نظر گرفتن اطلاعات منتشر شده و مطالعات موردی ارائه شده به ارائه مناسب‌ترین مدل در شرایط مختلف حاکم بر محیط تونل بپردازند.

Keywords:

تونل , آب زیرزمینی , معادلات تحلیلی , نفوذپذیری