اثربخشی درمان اصلاح سوگیری شناختی در حالت های واقعی و دارونما بر سوگیری گرایشی و شاخص های درمانی در سوء مصرف کنندگان مواد افیونی

ناتوانی در کنترل مصرف مواد مخدر یکی از جنبه های اصلی وابستگی به مواد است. بخشی از اینناتوانی، ناشی از وجود سوگیری های شناختی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی درماناصلاح سوگیری شناختی در حالت های واقعی و دارونما بر سوگیری گرایشی و شاخص های درمانی درسوءمصرفکنندگان مواد افیونی صورت گرفت. روش پژوهش، شبه آزمایشی و طرح آن از نوع پیش-آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. از بین سوءمصرف کنندگان مواد افیونی شهر کرمان، 75 نفر بهروش هدفمند انتخاب و بصورت تصادفی و به نسبت مساوی در سه گروه واقعی، دارونما و کنترلجایگزین شدند. گروه واقعی به مدت هشت جلسه، نسخه واقعی تکلیف کامپیوتری اصلاح سوگیریگرایشی و گروه دارونما نیز به مدت هشت جلسه نسخه دارونمای این تکلیف را دریافت نمودند؛ اما گروهکنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. هر سه گروه در پیش آزمون و پس آزمون، علاوه بر انجام تکلیفشناختی، پرسشنامه افسردگی بک و اضطراب حالت - صفت اسپیلبرگر را نیز تکمیل نمودند. داده ها بااستفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد پس از انجام مداخلات،سوگیری گرایشی در گروه واقعی و دارونما نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری یافت. اما بین گروهواقعی و دارونما تفاوت معناداری وجود نداشت. در شاخص های درمانی نیز تفاوت معناداری بین سهگروه مشاهده نشد. بنابراین نتایج مطالعه حاضر از اثربخشی مداخله اصلاح سوگیری شناختی در اصلاحسوگیری گرایشی سوءمصرف کنندگان مواد افیونی حکایت دارد و میتوان از این مداخله، به عنوانمداخله ای مکمل و کم هزینه در امر درمان اعتیاد استفاده نمود.

Keywords:

اصلاح سوگیری شناختی , حالت واقعی , حالت دارونما , سوگیری گرایشی , شاخص های درمانی , مصرف کنندگان مواد افیونی