ارتقاء امنیت شبکه های موردی متحرک با تغییر تعداد آستانه بدخواهی پروتکل مسیریابی

هدف از انجام این پژوهش بررسی ارتقاء امنیت شبکه های موردی متحرک با تغییر آستانه بدخواهی پروتکل مسیریابی بوده است.نتایج حاصل از تحلیل نشان می دهد که نسبت های تحویل NewAOMDV و AOTMDV به اندازه انتظار بالا نیستند و در واقع، تماما کمتر از 80 % هستند. میانگین تاخیر انتها به انتهای NewAOMDV و AOTMDV با تغییر آستانه بدخواهی از 1 / 0 تا 5 / 0 ، تغییر می کنند. و میانگین تاخیر NewAOMDV به تدریج از 2 / 21 میلی ثانیه به 3 / 27 میلی ثانیه افزایش می یابد. میانگین سربار NewAOMDV حدود 25 / 0 است و این مقدار در AOTMDV حدود 27 / 0 می باشد. اگر آستانه بدخواهی به مقداری کوچک تنظیم شود مثلا P<0.35، گره های بدخواه مسبب حمله حفره خاکستری ممکن است تشخیص داده نشوند و تعداد کشف مسیرها برای پرهیز از گره های بدخواه کوچک باشد. بهینگی مسیر با افزایش آستانه بدخواهی به آرامی کاهش می یابد. مقادیر NewAOMDV و AOTMDV در بازه 84 % تا 72 % کاهش می یابد. در کل، NewAOMDV و AOTMDV کارایی مشابهی در بهینگی مسیر نشان می دهند، و NewAOMDV کمی بهتر عمل می کند. فرکانس کشف مسیر با افزایش آستانه بدخواهی به آرامی افزایش می یابد. واضح است که آستانه بدخواهی بزرگتر منجر به مسیرهای کاندید کمتر می شود که کشف مجدد بیشتر مسیر را هنگامی که مسیر مورد استفاده نامعتبر باشد، باعث خواهد شد. با بهره گیری از مدل اعتماد بهبودیافته و مکانیزم هشدار اعتماد مسیر، NewAOMDV کمی بهتر از AOTMDV عمل می کند. نسبت تشخیص گره های بدخواه با افزایش آستانه بدخواهی افزایش می یابد. افزایش در نسبت گره های بدخواه دلالت بر این دارد که وقتی آستانه اعتماد به مقدار بزرگتری تنظیم می شود، گره های بدخواه راحت تر تشخیص داده می شوند.

ارتقاء امنیت شبکه های موردی متحرک با تغییر تعداد آستانه بدخواهی پروتکل مسیریابی Keywords:

امنیت , شبکه های موردی متحرک , آستانه بدخواهی , پروتکل مسیریابی