مسیولیت مدنی ناشی از حوادث رانندگی

حوادث ناشی از رانندگی و تصدی وسیله نقلیه موتوری، شایع ترین حوادث سال های اخیر محسوب می شوند؛ در ایراننیز، آمار آن از حد استاندارد فراتر است. اخیرا در ایران، قوانینی به تصویب رسیده که سبب تحول در نظام مسیولیت مدنی وجبران خسارت زیان دیده این گونه حوادث شده است؛ امری که نظام بیمه ای جبران خسارت را نیز متاثر می کند. این نوشتار درپی پاسخ به این پرسش است که آیا این تحولات، مبنای مسیولیت را دگرگون نموده و از مباحث ضمان فقهی دور نموده؛ یا آنکه در این مبانی تغییری حاصل نیامده است نتیجه آن که، نظریه جبران خسارت بی حد و حصر زیان دیده موضوع ماده 26قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی با نظام حقوقی ایران سازگار نیست؛ و در واقع با نظریه انتساب فقهی می توان به تفسیری متعادل دست یافت.

Keywords:

حادثه رانندگی , تقصیر زیان دیده , انتساب عرفی , دارنده , راننده