پایش شاخص های حمل و نقل پایدار در جهت ارتقاء کیفیت محیط های شهری (نمونه موردی: محله زندهای همدان)

امروزه حمل و نقل شهری یکی از ارکان اصلی مبحث پایداری تلقی می گردد. حمل و نقل در واقع موضوعی محوری در زندگی ما و نیز یکی از مشکلات جدی است که با آن رو به رو هستیم. با توجه به اینکه بافت قدیمی محلات با مشکلات متعدد کالبدی، اقتصادی و اجتماعی مواجه است. بنابراین سهولت دسترسی فیزیکی و بصری، می تواند موجب ارتقا سطح شاخص های کیفیت محیط شود. مقاله حاضر از لحاظ هدف به روش کاربردی و از حیث شیوه مطالعه به روش توصیفی تحلیلی شکل گرفته است. شیوه جمع آوری داده ها به صورت کتابخانه ای و مطالعات میدانی انجام شده است. این مقاله با هدف اصلی بررسی ضرورت پایداری حمل و نقل در محله زندهای همدان در جهت ارتقا کیفیت محیطی در صدد آن است. ضمن مطالعه ادبیات نظری، به این پرسش اساسی که پایش شاخص های حمل و نقل پایدار در محله زندها می تواند سبب ارتقای شاخص های کیفیت محیط شهری گردد، پاسخ دهد. در ابتدا شاخص های حمل و نقل پایدار و شاخص های کیفیت محیط شهری مورد بررسی قرار گرفت و سپس با بهره گیری از چک لیست دودویی طراحی شهری میزان ارتباط شاخص ها با یکدیگر مشخص گردید که یافته های تحقیق نشانگر آن است که شاخص های حمل و نقل پایدار می تواند باعث ارتقای کیفیت محیط شهری شود. در این ارزیایی به ترتیب شاخص های کیفیت محیطی، پیاده مداری و امنیت دارای بیشترین تاثیر بوده اند.

Keywords:

حمل و نقل پایدار , کیفیت , محیط های شهری , همدان