اثر اجرای استاندارد 28 حسابداری و افزایش مطالبات بر حد توانگری شرکت های بیمه

نظارت بر شرکت های بیمه، همواره از مهم ترین دغدغه های دولت ها بوده است . در بیمه ، پرداخت بهای ارایه خدمت پیش از انجام خدمت (پرداخت خسارت ) و توانایی ایفای تعهدات توسط متعهد (بیمه گر)، از مهم ترین چالش های پیش روی بیمه گذاران است ، تا جایی که دولت ها را وادار به ایجاد قوانینی سخت و محدودکننده نموده است. از جمله این قوانین، وجود توانگری شرکت های بیمه در مواجهه با خطر و جبران خسارات ناشی از خطرات بزرگ نظیر بلایای طبیعی یا حوادث غیر مترقبه است. در ایران تضاد آشکاری بین قوانین بیمه ای و حسابداری وجود دارد. با تدوین استاندارد 28 حسابداری در سال 1388 فاصله میان این استاندارد و واقعیت های بیمه ای آشکار شد. در بیمه همواره برآورد صحیح خسارت و ایجاد ذخیره مکفی برای یک ریسک، در زمان یا مکان نا معلوم مطرح است، ولیکن در استاندارد های حسابداری، برای ایجاد یک ذخیره با ش رایط فوق به دلیل عدم شناسایی ذینفع یا برآورد صحیح از میزان و زمان بروز خسارت ، بدهی شناسایی نشده و ذخیره فنی تکمیلی (بلایای طبیعی) را یک بدهی تلقی نمی نماین د. در این تحقیق نتایج حاصل از تاثیرات اجرای استاندارد 28 حسابداری و عدم محاسبه ذخیره فنی تکمیلی و همچنین تاثیر افزایش مطالبات شرکت های بیمه روی حد توانگری شرکت های بیمه مورد ارزیابی قرار گرفته است.

Keywords:

حد توانگری , استاندارد 28 حسابداری , ریسک , ذخیره فنی تکمیلی