بررسی روانشناسی رنگ در فضاهای شهری

بسیاری از فضاهای شهری امروز بدون توجه به اصول زیبایی شناسی و رنگ شناسی معماری و شهرسازی شکل می گیرند، در نتیجه مستلزم بازنگری به منظور بازیابی اصول بنیادین موثر بر طراحی جداره فضاهای عمومی می باشند. رنگ در فضای شهری در واقع یک سطح صاف و تخت نیست بلکه آن سطح انتقالی بین فضای داخل و خارج است که با عقب نشستگی و پیش آمدگی، با فضایی برای اینکه حریم خود را حفظ کند باید نسبت به خیابان محفوظ تر باشد. فضاهای شهری می توانند بخش مهمی از منظر و سیمای شهری را عهده دار باشند.این فضاها هر روزه در محضر دیده گان هزاران بیننده هستند.برای داشتن منظرشهری مطلوبی با بکارگیری فرهنگ، هویت و نماد های ایرانی شکل گرفته است که می تواند معماری بومی ایرانی را الگویی برای دیدگاه های جدید طراحی معماری امروز بکار گرفت. خیابان ها و میادین شهری بخش عمده ای از فضای باز و عمومی شهرها هستند که به نوعی بیشترین نمود در محیط بصری شهر را عهده دار می باشند. از آنجایی که رنگ یکی از موثرترین عناصر تاثیرگذار بر کیفیت بصری فضاهای شهری و در نتیجه کیفیت فضاهای شهری است در میان دیگر عناصر منظر شهری، تاثیرپذیرترین عنصر از تصمیمات طراحان شهری می باشد، از این رو نمای ساختمان ها و جداره های شهری مشرف بر خیابان ها و میادین نیز از جمله عناصر محیطی تاثیرگذار در زمینه ارتقای کیفیت های بصری زیبایی شناسی در فضاهای شهری محسوب می گردند

Keywords:

رنگ , روانشناسی محیطی , فضاهای شهری , معمار