بررسی رابطه سبک رهبری استرس شغلی آموزگاران با توجه به نقش میانجی مهارت های ارتباطی مدیران شهرستان بوکان

هدف از پژوهش حاضر عبارت است از بررسی رابطه بین سبک رهبری استرس شغلی با توجه به نقش میانجی مهارت های ارتباطی مدیران شهرستان بوکان. تعداد 270 معلم، شامل 158 مرد 112 زن با استفاده از جدول کرجسی مورگان به شیوه تصادفی ساده انتخاب شدند. داده های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه های سبک رهبری، استرس شغلی مهارت های ارتباطی گردآوری گردید. برای آزمودن فرضیه های تحقیق از تکنیک آماری مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار 2pls استفاده شد. همچنین جهت بررسی نقش میانجی مهارت های ارتباطی از آزمون سوبل استفاده گردید. نتایج شاخص ضریب تعیین در حالتی که متغیر میانجی مهارت های ارتباطی وارد مدل شد نشان داد که سبک رهبری با حضور متغیر میانجی مهارت های ارتباطی قادر به تبیین فقط از تغییرات استرس شغلی است. در ادامه با حضور متغیر میانجی مهارت های ارتباطی در رابطه بین سبک رهبری با استرس شغلی مقدار آماره سوبل تست برابر با 0.99 است که در سطح اطمینان 95 معنادار گزارش نشد. براین اساس می توان نتیجه گرفت که متغیر مهارت های ارتباطی در رابطه بین سبک رهبری استرس شغلی، نقش میانجی ایفا نمی کند.

Keywords:

سبک رهبری , استرس شغلی , مهارت های ارتباطی , آموزگاران