بررسی تغییرات بافتی کبد کلیه متعاقب تجویز طولانی مدت مرفین در خرگوش

مرفین با فرمول شیمیاییC17H19N03 اولین بار از گیاه آلکالوییدی خشخاش جدا شده است. مرفین یک داروی ضد درد طبیعی است که بیشتر بصورت مرکزی عمل می نماید. کاهش دردهای سرطان، دردهای پس از جراحی، کولیک های اسپاسمودیک، بلوک مرکز سرفه و... از جمله موارد مصرف مورفین است. دوعضو اصلی از بدن که در سم زدایی، متابولیزه کردن، تصفیه دفع داروها نقش دارند کبد وکلیه می باشند. مرفین در کبد بصورت متابولیت فعال درآمده از طریق کلیه دفع می شود. این تحقیق جهت بررسی اثرات مرفین در مصرف دراز مدت بر روی کبد کلیه صورت گرفت. جهت انجام این تحقیق از 16 خرگوش در سه رده سنی قبل از بلوغ، درحال بلوغ بلوغ کامل استفاده شد. خرگوش ها ابتدا وزن شده، بعد با محلول فیکساتیوبوین نشانه گذاری شدند. قبل از شروع آزمایش خرگوش ها به سه دسته شامل گروه کنترل گروه شم گروه تجربی تقسیم شدند. گروه کنترل تنها از آب لوله کشی استفاده نمودند. گروه شم از آب لوله کشی به همراه mg/ml5 شکر گروه تجربی از آب لوله کشی به همراه mg/ml5 شکر mg/ml0,02 تا mg/ml0,2 مرفین استفاده نمودند. بعد از پایان دوره خرگوش ها ابتدا وزن شده بعد با کلرفرم بیهوش شده باکمک قیچی ناحیه شکم را برش داده کبد کلیه ها را خارج کرده جهت مقطع گیری به آزمایشگاه ارسال کردیم. نتایج تحقیق نشان داد که مصرف مزمن مرفین باعث ایجاد کاهش وزن شده نیز در تمامی سنین باعث احتباس خون در فضاهای پرتال، سرخرگ های کبدی سینوزوییدها شده است. در داخل سیتوپلاسم سلول های کبدی قطرات چربی به صورت واکویل های روشن تر خالی دیده شد که باعث تورم سلول های کبدی گردید. در ارتباط با کلیه ها، مرفین باعث واکویله شدن سلول های توبولی کلیه شده نیز آسیب های کلیوی مانند رسوب مواد معدنی در ناحیه قشری-مرکزی، تخریب کانونی در بافت پوششی لوله های کلیوی رسوبات معدنی کریستالی در ناحیه بین لوله ها در کلیه می شود. این نتایج پیشنهاد می کند که مصرف دراز مدت مرفین باعث ایجاد تغییرات هیستومورفولوژیک در کبد کلیه می شود.

Keywords:

مرفین , کبد وکلیه , خرگوش