پاسخهای ایمنی هومورال علیه کیست هیداتید در بره های آلوده شده تجربی با پروتواسکولکس

در مطالعه حاضر، ده راس بره 4-6 ماه هجنس نر وماده به دو گروه تایی آزمایش وکنترل تقسیم شدند. به هر کدام از بره های گروه آزمایش، 2000 عدد پروتواسکولکس از طریق زیر صفاقی تزریق گردید. به بره های گروه کنترل فقط نرمال سالین فسفات تزریق گردید. سرم تمام بره ها هر هفته یکبار تا 24 هفتگی جمع آوری گردید بوسیله الیزا آزمایش شد.تعداد گلبولهای سفید نیز هر دوهفته یکبار مشخص گردید. تمام بره ها پس از شش ماه کشتار شدند واندامهای داخلی آنها از نظر وجود کیست هیداتید بررسی شد. نتابج نشان داد که میانه میزان جذب نوری در هفته 24 در گروه تست به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود .(P=0.009 هرچند میزان تولید آنتی بادی در بره های گروه آزمایش متفاوت بود. در این بره ها کیست هیداتید در اندامها مشاهده شد که تعداد واندازه آنها متفاوت بود. میانه تعداد ایوزینوفیلها در هفته 24 در گروه آزمایش به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (P=0.015 .(P=0.009میانه تعداد لنفوسیتها در هفته 24 در گروه آزمایش به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود P=0.047) .(P=0.009 میانه تعداد نوتروفیلها در هفته 24 در گروه آزمایش به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود P=0.009) P=0.009 .( P=0.009همچنین میانه تعداد مونوسیتها در هفته 24 در گروه آزمایش به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود P=0.009) .(P=0.009 این مطالعه نشان داد که تولید آنتی بادی بطور کامل قادر به حفاظت علیه کیست هیداتید نیست وایمنی سلولی ممکن است وابسته به حساسیت به بیماری در بره ها باشد.

Keywords:

ایمنی ذاتی , ایمنی هومورال , پروتواسکولکس , الایزا , بره.