حوادث رانندگی و مدیریت امداد و نجات

یکی از دستاوردهای تکنولوژی که روش زندگی، کار و مرگ انسانها را بشدت متحول کرده است، اتومبیل می باشد. اتومبیل درکنار به ارمغان آوردن آسایش برای انسانها، متاسفانه به یکی از مهمترین علل مرگ و میر در جهان نیز تبدیل شده است. بر اساس برآوردهای Hutchinson ، سالیانه نیم میلیون نفر در حوادث رانندگی کشته شده و تعداد مجروحان رانندگی در سال بیش از 15 میلیون نفر تخمین زده می شود. در کشور ما نیز بر اساس آمار منتشر شده توسط سازمان پزشکی قانونی کشور درسال 1380، بیش از 19000 نفر در اثر حوادث رانندگی کشته شده اند که ادامه روند فعلی رشد حوادث رانندگی و عدم اتخاذ تدابیر پیشگیرنده مناسب در آینده ای نه چندان دور می تواند به یک فاجعه ملی مبدل شود. یکی ازمهمترین پارامترهای مورد توجه در ایمنی جاده ها، ارائه کمکهای اضطراری به حادثه دیدگان جاده ای است که با کاستن از شدت پیامدهای تصادفات از ریسک اینگونه حوادث نیز بکاهد. در پژوهش حاضر ضمن آنالیز حوادث رانندگی منجر به مرگ در استان تهران در سال 1378 وضعیت امداد و نجات در این استان نیز بررسی و با موارد مشابه مقایسه شده است. یافته های مطالعه نشان می دهد 5/4 درصد قربانیان حادثه پس از انتقال به بیمارستان و در آنجا فوت کرده اند. بالا بودن نسبت فوق در سطح استان تهران درکنار اینکه نشانه ای از انتقال مناسب سریع مجروحین حوادث به بیمارستان ها می باشد، از طرف دیگر می تواند نشانه ای از نارسایی امکانات و تجهیزات پیشرفته در بیمارستان ها و همچنین کمبود کادر درمانی متخصص نیز قلمداد شود. توسعه کمی و کیفی مناسب سیستمهای امدادرسانی پزشکی، طراحی مناسب سیستمهای نجات، بکارگیری امکانات و تجهیزات ویژه امداد، تعریف و اصلاح سیستمهای اطلاع رسانی، از پیشنهادات ارائه شده در راستای کاهش ریسک حوادث جاده ای می باشد.