استفاده از سوپرجاذب ها در مدیریت بحران آب در بخش کشاورزی

ایران از نظر اقلیمی دارای آب و هوای خشک و نیمه خشک بوده که همواره دچار مشکلات ناشی از کمبود آب می باشد. بر اساس اطلاعات ثبت شده میانگین میزان بارندگی در سال آبی 95-96، 230 میلیمتر بوده که ازکاهش 3 درصدی نسبت به 48 سال گذشته برخوردار است. با توجه به محدودیت های منابع آب میزان راندمان استفاده از آب در کشور پایین بوده و بیشترین تلفات آب مربوط به بخش کشاورزی می باشد. یکی از مهمترینچالش ها در کاشت درختان افزایش توان ذخیره سازی آب در خاک و کاهش تبخیر جهت تامین آب مورد نیاز گیاه می باشد که این موضوع در مناطق خشک و نیمه خشک اهمیت فزاینده ای را به خود اختصاص داده است.هدف از این تحقیق مدیریت بحران آب با استفاده از سوپرجاذب ها در کشاورزی برای بهره وری بهتر و بیشتر محصولات و مروری بر مطالعاتی است که در این زمینه صورت گرفته است. استفاده از مواد سوپرجاذب به دلیل وجود گروه های آبدوست در شبکه پلیمری آن سبب نگهداری آب در داخل ساختمان شبکه ای پلیمر شده که این ویژگی باعث افزایش نگهداری آب در اطراف ریشه می شود و مشکل گیاه را در هنگام تنش خشکی برایدسترسی به آب رفع می نماید. استفاده از سوپرجاذب ها آب را در لایه های سطحی خاک نگه داشته و بعنوان منبعی برای نگهداری آب می توانند در فرایند مدیریت آب و آبیاری مورد استفاده قرار گیرند. همچنین استفادهاز سوپرجاذب ها نه تنها باعث افزایش بقا گیاه می شود بلکه می تواند باعث افزایش فرایند جوانه زنی، رشد گیاه، جذب مواد غذایی و افزایش میزان محصول شود. تحقیقات صورت گرفته در این زمینه نشان می دهد که استفاده از این ماده در کشورمان که دارای شرایط خشک و نیمه خشک می باشد، مقرون به صرفه بوده و می توان آن را جهت مدیریت آب در بخش کشاورزی مورد استفاده قرار داد.

Keywords:

پلیمر سوپرجاذب , کشاورزی , تنش آبی , مدیریت آب , بهره وری بیشتر محصول