تاثیر تغییرات اقلیمی بر الگوی طراحی در شهر تهران (نمونه موردی مجتمع تجاری اداری مگا پارس)

رشد جمعیت و پیشرفت تکنولوژی در قرن اخیر به رشد میزان تقاضای حامل های انرژی منجر شده است. انتشار روز افزون گازهای گلخانه ای از جمله عواملی هستند که بر سرعت تغییرات آب و هوا تاثیر می گذارد. انرژی یکی از مهمترین عوامل تولید است و در توسعه صنعتی کشورها نقش بسزایی دارد. انرژی های فسیلی جزء منابع پایان پذیر و رو به اتمام است و به همین دلیل امروزه، راهکارهای استفاده از انواع انرژی های تجدیدپذیر مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به حاکمیت صنعت بر جوامع،گرمایش زمین، چالشی جهانی و تهدیدی جدی برای محیط زیست به شمار می رود که عمده ترین دلیل آن شدت یافتن فعالیت های صنعتی انسان ها است و سبب تغییرات کلی در شرایط اقلیمی نقاط مختلف زمین شده و به ناچار بر طراحی اقلیمی ساختمان ها نیز تاثیرگذار خواهد بود. در پژوهشی تحت عنوان پهنه بندی اقلیمی ایران؛ مسکن و محیط های مسکونی، کل کشور به 8 زیرگروه اقلیمی تقسیم و با توجه به نیازهای حرارتی سالانه در هر زیرگروه، اهداف عمده طراحی اقلیمی تعیین و روش های مختلف دستیابی به هر یک از اهداف در بازه زمانی 1982- 1966 میلادی پیش بینی شده است. این مطالعه اکنون نیز ملاک طراحی اقلیمی بسیاری از معماران قرار دارد. در پژوهش حاضر، با توجه به پدیده گرم شدن زمین، با بکارگیری مولفه های اقلیمی مربوط به بازه زمانی 2009-2000 میلادی و با استفاده از نرم افزار اقلیمی کلایمت کانسالتنت، مدل آسایش حرارتی اشری 55 و اطلاعات ایستگاه هواشناسی، به بررسی شهر تهران در یک فاصله زمانی حدود 30 ساله پرداخته تا مشخص شود که تغییرات اقلیمی در این شهر چگونه بوده است. اهم نتایج نشان می دهد تعداد ماه هایی که شرایط آسایش در آن برقرار بوده کمتر شده و ماه هایی که در آن ها باید تدابیر گرمایشی و سرمایشی اندیشید به سمت بیشترین مدت خود سیر کرده است و تاثیر این موارد در طراحی مجتمع تجاری اداری مگاپارس بررسی شده است.

Keywords:

مولفه های اقلیمی , نرم افزار کلایمت کانسالتنت , تغییرات اقلیمی , تهران