مروری بر تاثیر الگوی معماری مجتمع های مسکونی براحساس امنیت ساکنین

گسترش غیر اصولی شهرها در جهان، بخصوص در کشورهای در حال توسعه، امروزه روانشناسان محیطی، شهرسازان و معماران را بر آن داشته است که راهکاری مناسب جهت ارتقای کیفیت محیطی و امنیت آن بیابند. مسیله امنیت و احساس امنیت در فضاهای شهری بویژه در مجتمع های مسکونی از اهمیت خاصی برخوردار است. امنیت پیش زمینه تحقق یک اجتماع سالم و احساس امنیت بسترتوسعه جامعه است. به عبارت دیگر پیشرفت یک اجتماع در گرو حفظ و بقاء امنیت و احساس ناشی از آن است. فعال بودن فضا عاملی مهم در ایجاد محیطی امن است، بطوریکه ایجاد حرکت، استفاده موثر از سطح خیابان و کنش های خیابانی و مراقبت طبیعی از آن شاخصه هایی مهم در جهت ساختن محیط خوب شهری قلمداد می شود و مجتمع های مسکونی بعنوان مرکز تامین محیط های امن در زندگی شهری و الزامات ظهور و تحقق آن است. روش کار در مقاله ی حاضر، از نوع مروری می باشد و با استفاده از بررسی متون کتابخانه ای و پایگاه های اینترنتی انجام شده است. در این تحقیق، ابتدا به بررسی پیشینه تحقیق و سپس مبانی نظری مرتبط با مجتمع های مسکونی وامنیت ساکنین آن پرداخته شده ومدل مفهومی آن نیز ارایه گردیده است. سپس به بررسی تعاریف وعوامل کالیدی موثر در امنیت مجتمع های مسکونی ومفاهیم نظری آنها پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشاندهنده آن است که قلمروگرایی، ترمیم ونگهداری، نظارت طبیعی و رفتارنشانگر از عوامل کالبدی موثر درامنیت مجتمع های مسکونی است.

Keywords:

امنیت , مجتمع های مسکونی , , قلمرو , نظارت طبیعی.