بررسی شاخصه های فضایی مناسب برای کودکان طیف اوتیسم

امروزه با افزایش فزاینده تولد کودکان اوتیستیک، شناخت ویژگی های روحی و روانی آنان و توجه ویژه به نیازهایشان از جمله نیاز فضایی انان امری ضروری و خطیر به شمار میرود . کمبودهای قابل توجه در مراکز اوتیسم موجود در ایران، ضرورت طراحی بناهایی استاندارد که به نیازها این کودکان پاسخ دهد و به روند رشد و بهبود آنها کمک کند را بیش از بیش میکند . بررسی های میدانی در ایران نشان می دهند که غالب مراکز نگهداری کودکان با اختلالات طیف اوتیسم فاقد معماری مناسب است و همان تعداد محدود موجود نیز از تغییر کاربری دیگر فضاها چون خانه های مسکونی و با اضافه کردن چند دیوار موقت به فضا شکل گرفته اند . این در حالی است که مطالعات حاکی از آن است که محیط، تاثیر بسیار زیادی در درمان این کودکان دارد و همچنین مداخله اولیه و بهبود فضاهای درمانی، یکی از مهم ترین کلیدهای کاهش علایم اوتیسم است، به همین دلیل محیط های آموزشی مناسب در خارج از خانه برای کودکان مبتلابه اوتیسم حیاتی است. این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی قصد دارد با مد نظر قرار دادن نیاز های فضایی این قشر از جامعه که شاید کمتر مورد توجه قرار گرفته اند و همچنین بدست آوردن ضوابط و استانداردهایی که پاسخگوی نیازهای این کودکان باشد، محیطی مناسب برای رشد فکری و اجتماعی و همچنین انجام بازی های فعال و آرام این کودکان ارایه دهد.

Keywords:

اوتیسم , شاخصه های فضایی , کودکان اوتیستیک , محیط