تدوین ریز فضاهای معماری مراکز نگهداری از کودکان اتیسم

محیط به عنوان یکى از عوامل موثر بر روحیه انسان باید به تفاوتهای افراد اهمیت دهد و پاسخگوی نیازهای متفاوت آنها باشد،بدین سان باید سعى شود محیط با نیازهای اساسى روحى انسان هماهنگ گردد. شرایط خاص کودکان مبتلا به اوتیسم، طراحى محیطى مناسب، جهت کنترل رفتار و بهبود سلامت روانى انها را میطلبد. با توجه به نرخ روز افرزون رشد اختلال اوتیسم، مداخله اولیه و بهبود فضاهای درمانى، یکى از مهمترین کلیدهای کاهش علایم اوتیسم است، به همین دلیل محیطهای آموزشى مناسب در خارج از خانه برای کودکان مبتلابه اوتیسم حیاتى است. مطالعات انجام شده نشان داده است که حضور فضاهای مناسب که پاسخ گوی نیازهای روانشناختى کودکان اتیستیک باشد، اثرات ثمربخشى در بهبود سلامتى کودکان اتیسمیک دارد یکى از فضاهای ضروری در مراکز اتیسم فضای آرامش بخش است. مراکز توانبخشى مخصوص کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم، نیازمند فضاهای تخصصى و ویژه جهت آموزش و درمان این کودکان است، این فضاها شامل فضای تخصصى، عمومى و حیاط است. فضای تخصصى مجموعه شامل قسمت های مربوط به آموزش و درمان افراد مبتلا به این اختلال است، بدینسان با توجه به مقدمه عنوان شده پژوهش حاضر با روشى توصیفى و تحلیلى قصد دارد تا مولفه های فضای های مورد نیاز آموزش را در مراکز درمانى اتیسم مورد بررسى قرار دهد تا به کمک آن بتوان نسبت به تبین راهکار های معمارانه جهت مهیا کردن شرایط آموزش این بیماران فراهم آورد.

Keywords:

اوتیسم , ریز فضای معماری , فضاهای درمانی و اموزشی