بررسی روش ها و محدودیت های جذب و ذخیره سازی دی اکسید کربن

دی اکسید کربن یک گاز بی رنگ و بو و ساکن است که مقدار گرمای احتراق ندارد و یک نگرانی زیست محیطیاست; زیرا این گاز اصلی گلخانه ای است و یکی از عوامل اصلی گرمایش جهانی است که ناشی از وابستگی اقتصادهایجهانی به سوخت های فسیلی به عنوان منبع انرژی است که منجر به افزایش انتشار این گاز به جو می شود. برای رسیدنبه اهداف کاهش CO2 در اواسط و دراز مدت، با توجه به تقاضای رو به رشد انرژی در جهان، باید روش های موثر جذب CO2 از نیروگاه های سوخت فسیلی و گزینه های بعدی را بررسی کرد.که اغلب شامل جذب پیش و پس از احتراق و سوختن در مجاورت اکسیژن با هدف سوختن کامل است. تکنولوژی های متعددی برای جذب CO2 وجود دارد مانند جذب، جذب سطحی، ، غشاء، تقطیر در سرما و غیره. به منظور کاهش کربن دی اکسید موجود در جو ، کربن جذب شدهرو باید در مخازنی با دوام بسیار بالا ذخیره کرد که گزینه های متعددی از جمله میادین نفت و گاز، اعماق اقیانوس و غیرهمقصد کربن دی اکسید جذب شده خواهد بود. مجموعه این عملیات که تحت عنوان CCS یا جذب و ذخیره سازی کربن شناخته میشود، از مهمترین راهکارهای درمان گرمایش جهانی است . در این مقاله به طور خلاصه فن آوری های موجود ودر حال ظهور برای جداسازی و ذخیره سازی دی اکسید کربن بررسی می شود.

بررسی روش ها و محدودیت های جذب و ذخیره سازی دی اکسید کربن Keywords:

جداسازی کربن دی اکسید , تکنولوژی جذب , جذب سطحی , جذب غشایی , تقطیر در سرما , ذخیره سازی کربن , جذب پیش از احتراق , جذب پس از احتراق