اثربخشی آموزش مددکاری گروهی بر کفایت اجتماعی دانش آموزان پسر مقطع دبیرستان های شهر قاین

پژوهش حاضر اثربخشی آموزش مددکاری گروهی بر کفایت اجتماعی دانش آموزان پسر مقطع دبیرستان را مورد مطالعه قرار داده است . روش: این پژوهش از نوع نیم آزمایشی است وجامع آماری، دانش آموزان پسر دبیرستانی شهر قاین در سال تحصیلی 97 - 96 بودند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای 40 نفر انتخاب و به صورت تصادفی 20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه گواه قرار گرفتند . سپس به گروه آزمایشی توسط کار گروهی کفایت اجتماعی در 6 جلسه و به مدت 90 دقیقه آموزش داده شد و در پایان از هر دو گروه پس آزمون گرفت شد . یک ماه بعداز هر دو گروه آزمون پیگیری به عمل آمد ابزارهای مورد استفاده دراین پژوهش، پرسشنامه ی کفایت اجتماعی فلنر بوده است . رای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد یافته ها : نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه وجود دارد و نمرات پس آزمون کفایت اجتماعی در گروه آزمایشی بیش از گروه گواه شده است . نتیجه گیری : در مجموع ، یافته ها نشان می دهد که می توان از مددکاری گروهی درجهت بهبود کفایت اجتماعی نوجوانان استفاده کرد .

Keywords:

مددکاری گروهی , کفایت اجتماعی دانش آموزان پسر , پرسش نامه فلنر