رابطه معنای زندگی و خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهرستان ایذه

هدف پژوهش حاضر، رابطه معنای زندگی و خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر ایذه بود. روش پژوهش حاضر توصیفی، از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مشغول به تحصیل در شهر ایذه در سال تحصیلی 96-1395 بود که بر اساس فرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی 389 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد. ابزار جمع آوری دادها شامل پرسشنامه معنای زندگی استگر و همکاران ) 2006 (، خودکارآمدی شرر و همکاران ) 1982 ( بود و ازمعدل دانش آموزان نیز به منظور سنجش پیشرفت تحصیلی استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی )میانگین وانحراف استاندارد( و آمار استنباطی )ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به روش همزمان( استفاده شد. نتایج حاصل ازآزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین معنای زندگی و خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود داردP> 0/001 همچنین معنای زندگی و خودکارآمدی نقش معنیداری در پیش بینی پیشرفت تحصیلی داشتند

Keywords:

معنای زندگی , خودکارآمدی , پیشرفت تحصیلی