پیش بینی خودشیفتگی براساس عملکرد خانواده و روابط بین فردی دردختران جوان

مطالعه حاضر پیشبینی خودشیفتگی براساس عملکرد خانواده و روابط بین فردی در دختران جوان بود. روش تحقیق پژوهش حاضر، از نوع پیمایشی مقطعی است که رابطه همبستگی بین متغیرهای پیشبین )عملکرد خانواده و روابط بین فردی( و ملاک )خودشیفتگی( را میسنجد. با توجه به جامعه آماری پژوهش حاضر که شامل کلیه دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی شهر تهران در سال تحصیلی1395-96 میباشند، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده براساس فرمول مورگان تعداد 300 نفر انتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه عملکردخانوادهFAD پرسشنامه شخصیت خودشیفتهNPI-16 و پرسشنامه مهارت های بین فردی بود که داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفت. درنهایت، نتایج نشان داد، متغیرهای حمایت عاطفی، حل مشکل، ارتباط بین فردی، کنترل رفتار و ارتباط در سطح معناداری0/01 خودشیفتگی را پیش بینی میکند و مجذور همبستگی چندگانه بدست آمدهR2برابر با 0/28 بود. بدین ترتیب چنین نتیجه گیری شد که متغیرهای حمایت عاطفی،حل مشکل، ارتباط بین فردی، کنترل رفتار و ارتباط به صورت معکوس، خودشیفتگی در دختران جوان را پیشبینی می کند.

Keywords:

خودشیفتگی , عملکرد خانواده , روابط بین فردی , دختران جوان