سالخوردگی جمعیت شهری ایران و مدیریت بحران

شهرها به عنوان سکونتگاه های ثانویه تمدن بشری، همواره با مشکلات و بحران های متعددی روبه رو هستند. شناخت ویژگی های گروه های انسانی ساکن در شهر، مدیران شهری را در مواقع تصمیم سازی و سیاست گذاری یاری خواهد داد. یکی از مسایل مهم و اساسی که امروزه جمعیت جهان مخصوصا شهروندان شهری را تهدید می کند، سالخوردگی است. در هنگام وقوع انواع حوادث شهری اقشار آسیب پذیر خصوصا سالمندان جزء گروه های قربانی محسوب می شوند. شناخت چشم انداز کلی سالخوردگی برای برنامه ریزی و مدیریت بحران در شهرها امری ضروری و غیر قابل اجتناب است. این پژوهش با هدف بررسی وضعیت سالخوردگی جمعیت شهری ایرات با استفاده از 7 شاخص مستخرج از مرکز مطالعات جمهیت شناسی سازمان ملل، تلاش می کند چشم اندازی فضایی از وضعیت سالمندی جمعیت شهری ایران را در سطح 390 شهرستان نمایش دهد. این پژوهش با رویکردی کمی، با روش اسنادی و تحلیل ثانویه داده های مرکز آماری ایران انجام شده است. جامعه آماری شامل 1148 شهر و سطح تحلیل جغرافیایی شهرستان های ایران بوده است. نتایج تحقیق نشان داد که شهرهای مستقر در محدوده داخلی ایران به نسبت سالخورده تر از حاشیه می باشند. الگوی فضایی وضعیت سالخوردگی جمعیت شهری ایران با هسته های کلانشهری و نقاط پر تراکم جمعینی انطباق نسبتا کاملی دارد.

Keywords:

مدیریت بحران , شاخص سالمندی , جمعیت شهری , بحران های شهری