نظریه ی برچسب زنی در حقوق کیفری ایران

نظریه برچسب زنی ، انگ زنی یا لکه زنی، یکی از نظریه های مشهورحوزه جرمشناسی است. دانشمندان در این خصوص به مطالعه عوامل ایجاد کننده، آثار و نتایج و عواقب برچسب زنی بر افراد پرداخته اند و در صدد یافتن راه حل هایی برای آن برآمده اند. در این پژوهش به بررسی جوانب این نظریه پرداخته و با توجه به آن قوانین کیفری مورد انتقاد قرار می گیرد. روش این تحقیق، توصیفی- تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات، کتابخانهای با استفاده از ابزارهای آن مانند: کتاب، پایان نامه، مقاله، اسناد، و استفاده از منابع اینترنتی است. تلاش شده با بهرهگیری از یافته های روانشناسان و صاحبنظران جرمشناسی به تلفیق و تاثیر دو مقوله حالتروانی و ارتکاب جرم پرداخته شود و ارتباط این دو، مورد بررسی قرار گیرد و تاثیر حالت روانی بر نوع عمل ارتکابی ذکر گردد. برچسب زنی با تحریک روحیه انگ پذیری و تقویت حالت خطرناک احتمال انحرافات بعدی را افزایش می دهد. داغ این ننگ حالتی را ایجاد می کند که می تواند فرد را به سوی انحراف و اتهام ترغیب نماید. نتایج تحقیقات نشان می دهد که بین سابقه انحرافی فرد، تصویری که فرد از خود پیدا می کند و برچسبی که دیگران به وی می زنند رابطه وجود دارد. صاحبان قدرت نیز نقش قابل ملاحظه ای ایفا می کنند که در ادامه به توضیح و ارایه راه حلهایی از قبیل وضع بجای قوانین کیفری، جایگزینی اقدامات تامینی بجای مجازات در صورت امکان، آموزش صحیح و بنیادی به افراد ونهادهای ذیربط و پیشگیری بجای درمان می پردازیم. دراین تحقیق سعی بر این است که مطالب روشن و بدور از ابهام بیان شود وبطور کلی هدف از بررسی نظریه برچسب زنی درک عوامل ایجاد کننده این نظریه یافتن راه حل برای کاهش کاربرد آن از سوی عوام ومسیولین جامعه است.

نظریه ی برچسب زنی در حقوق کیفری ایران Keywords:

برچسب زنی , کنش متقابل , مجرم , جامعه , جرم شناسی , نظام کیفری , متهم