تحلیل پتروفابریکی ساختارهای جنوب نهاوند بر اساس شواهد بافت ساختاری

منطقه مورد مطالعه در مرز بین دو زون ساختاری سنندج سیرجان و زاگرس چین خورده قرار دارد و در تکتونیک ایران بانام زاگرس مرتفع یا زاگرس خورد شده شناخته میشود. در منطقه مورد مطالعه دو سیستم گسلی بزرگ گسل جوانزاگرس و راندگی اصلی زاگرس و گسل های معکوس گردکانه و سنگ سوراخ و گسل راستا لغز نهاوند و بروجرد وگارون موثر بوده است. برونزد تودههای افیولیت نشانگر نزدیکی منطقه مورد مطالعه به زمیندرز نیوتتیس میباشد. مطالعهعملکرد گسل جوان زاگرس باعث ایجاد گسیختگی ها و شکستگی های شده است. همچنین همپوشانی پایانه گسل هایراستا لغز نهاوند و گارون که از قطعات گسل جوان زاگرس و به صورت راستگرد راست پله میباشد باعث به وجود آمدنیک ناحیه تحت فشار شده است و گسل های امتداد لغز زیادی در این مناطق تحت فشار تشکیل شده است. ابتدا بر اثر تنشوارده جهت تنش حاکم بر منطقه تعیین و گسل های معکوس ایجاد شدند و با فشار و تجمع تنش در محل ضعف پوستهیعنی گسل راستا لغز جوان زاگرس شکل گرفته و با توجه به اینکه این گسل در امتداد یک خط مستقیم نمی باشد با گسلگارون سبب ایجاد ساختار دم اسبی شده و در این منطقه شاید بدلیل تغییرات پی سنگ، راستای شرقی- غربی گسل ها به سمت جنوب تغییر پیدا کرده و بررسی ریزساختار نشان دهنده پهنه برشی بودن منطقه می باشد که با بررسی ماکلهایکلسیت شاهد تغییر فاز فشار و دگرگونی میباشیم و میتوان برش ساده ریدل را برای منطقه ارایه داد که ناشی از رسیدنگسل های راستا لغز نهاوند و گارون می باشد که با توجه به شکستگی های هم روند R و غیر هم روند R و زمین ریخت هایی مانند تغییر بستر رودخانه و قرارگیری تپه روبروی دره و غیره از مدل برشی ساده (ریدل) تبعیت می کند.

Keywords:

زمیندرز , افیولیت , زاگرس مرتفع , راندگی اصلی زاگرس , گسل جوان زاگرس