بررسی میزان اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر منبع کنترل دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول شهر جوانرود

هدف: پژوهش حاضر اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر منبع کنترل دانش آموزان دوره متوسطه اول شهرستان جوانرود در سال 97 بود. روش: این تحقیق از نوع شبه آزمایش با طرح تحقیق پیش آزمون _ پس آزمون با یک گروه می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان پسر متوسطه اول شهر جوانرود می باشد. نمونه مورد نظر از طریق روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چند مرحله ای انتخاب شده است، بدین صورت که: ابتدا از مدارس دبیرستان پسرانه شهرستان جوانرود، یک مدرسه انتخاب شد، سپس از آن مدرسه دو کلاس که توسط یک معلم تدریس می شد انتخاب شده و سپس پیش آزمون اجرا گردید. پس از بررسی نتایج در هر کلاس از بین کسانی که نمره بالا( کنترل بیرونی ) و نمره پایین( کنترل درونی ) در مقیاس راتر را به دست آوردند . تعداد 30 نفر ( 15 نفر از منبع کنترل بیرونی 15 نفر کنترل درونی ) به منظور شرکت در پژوهش (گروه آزمایش) انتخاب شدند.ابزار پژوهش مقیاس منبع کنترل راتر بود این مقیاس از 29 ماده، که هر ماده شامل دو جمله است، تشکیل شده است. دامنه نمرات مقیاس از صفر تا 23متغیر است. یافته ها: مقدار t بدست آمده (2.221-) نشان داد آموزش مهارتهای زندگی تاثیر معنی داری بر میزان کنترل بیرونی افراد داشته است. بطوریکه میزان کنترل بیرونی آنها بعد از اعمال آموزش کاهش معنی داری داشته است. بحث: براین اساس می توان گفت آموزش مهارتهای زندگی منبع کنترل بیرونی دانش آموزان را کاهش دهد.