یک الگوریتم ساخت توپولوژی مبتنی بر تحرک در شبکه های موردی سیار با استفاده از آتوماتای سلولی و الگوریتم بهینه سازی چندهدفه

در این مقاله، یک الگوریتم ساخت ستون فقرات مجازی در شبکه های موردی سیار ارائه شده است. در این روش، از یک مدل احتمالی براساس الگوی حرکتی کاربران برای ساخت توپولوژی گره های سیار شبکه استفاده شده است. همچنین از الگوریتم بهینه سازی چندهدفه NSGA برای بهینه سازی ساختار توپولوژی استفاده می شود. روش پیشنهادی شامل سه فاز آماده سازی، ساخت توپولوژی و ارزیابی پاسخ می باشد. در روش پیشنهادی، ساخت توپولوژی شبکه از طریق یک گره با بیشترین درجه همسایگی آغاز می شود. برای انجام این کار، در فاز آماده سازی ابتدا متغیرهای شبکه تعریف شده و بردار احتمالات هر کاربر با استفاده از مدل آتوماتای سلولی مستقر در هر کاربر تعریف می شود. سپس در فاز ساخت توپولوژی یک ستون فقرات مبتنی بر مدل حرکتی کاربر ایجاد شده که توسط الگوریتم NSGA بهینه سازی می شود. در گام سوم، پس از مسیریابی داده از طریق توپولوژی ساخته شده، از مجموعه ای از قوانین برای ارزیابی پاسخ و بروز رسانی بردار احتمال کاربران استفاده می شود. کارایی روش پیشنهادی در محیط شبیه سازی مورد آزمایش قرار گرفته و عملکرد آن با الگوریتم های مشابه مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج حاصل نشان می دهد که با استفاده از روش پیشنهادی می توان عملکرد شبکه را از نظر نرخ تحویلبسته، تعداد گام ارتباطی و طول عمر توپولوژی بهبود بخشید

Keywords:

شبکه موردی سیار , توپولوژی , الگوریتم بهینه سازی چندهدفه NSGA , ستون فقرات مجازی