اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر بهزیستی روانشناختی دانش آموزان پسر ششم ابتدایی شهر گناباد

ارتقای بهزیستی روانشناختی یکی از اهداف اصلی گروه سلامت قرن حاضر است. لذا هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر بهزیستی روانشناختی دانش آموزان پسر ششم ابتدایی شهر گناباد بود . روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. نمونه پژوهش چهل نفر بودند که به روش تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند (هر گروه بیست نفر). ابزار پژوهش پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (2002) بود. گروه آزمایش هشت جلسه 60 دقیقه ای (به مدت دو ماه) آموزش مثبت اندیشی دریافت نمود و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد .نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس تک متغیره در مرحله پس آزمون نشان داد که آموزش مثبت اندیشی در افزایش بهزیستی روانشناختی گروه آزمایش موثر بوده است. لذا پیشنهاد می شود این برنامه ها میتواند مورد استفاده خانواده ها و آموزش و پرورش قرار گیرد تا با نقش پیشگیرانه آن از کاهش بهزیستی روانشناختی کمک گردد.

Keywords:

مثبت اندیشی , بهزیستی روانشناختی , دانش آموزان