تحلیل انتقادی نظریه های شهرسازی اسلامی در راستای تبیین مفهومی شهرسازی نوین اسلامی

پرداختن به نگاه های بومی و متناسب با شرایط فرهنگی در زمینه های علمی جهت حل مشکلات جوامع یکی از اصلی ترینرویکردهای پژوهشگران در عصر جهانی شدن می باشد. شهرسازی نیز به عنوان یکی از مهمترین دانش های موثر بر توسعهمحیطی، لازم است متناسب با شرایط فرهنگی و اجتماعی جوامع مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد. لذا در این راستا شهرسازیاسلامی مد نظر متخصصین امور شهری در کشورهای اسلامی قرار گرفته و به آن پرداخته شده است. در تحقیق حاضر نیز بابررسی نگاه های گوناگون در زمینه شهرسازی اسلامی و استفاده از روش های اسنادی و کتابخانه ای جهت گردآوری اطلاعات،بر مبنای روش های تحلیل منطقی به بررسی منابع پرداخته شده و ضمن ارائه دسته بندی جدید از نگاه های مختلف در زمینهشهرسازی اسلامی، تلاش شده است تا گامی مثبت در زمینه پالایش دیدگاه های مرتبط با شهرسازی اسلامی برداشته شود.نتایج حاصل از تحقیق نشان میدهد شهرسازی اسلامی واقعی، صرفا خود را محدود به شیوه ساخت ننموده و در آیات وروایات باقی نمی ماند. همچنین تقدیسی نبوده و به گونه ای حجران زده به شهر و مسائل آن نمی اندیشد و صرفا به دنبال مسائلظاهری از شهر و شهرسازی و شیوه ساخت در شهرهای مسلمان نشین نبوده و اصل را بر اصول و مبانی اسلامی می نهد و بانگاهی عقلانی و متناسب با شرایط زمانی، مکانی، فرهنگی، اقتصادی و... به دنبال حرکت به سوی توسعه شهر است. این نوعنگاه پیرامون شهرسازی اسلامی جهت تمایزبخشی با سایر نگاه ها و ایجاد گفتمانی جدید جهت پییش برد بهتر و بیشتر آن،شهرسازی نوین اسلامی نامیده شده است.

Keywords:

شهرسازی اسلامی , الول و مبانی , اسلام , شهرسازی , نوین