تاثیر آموزش تحلیل رفتار متقابل بر سازگاری اجتماعی دانش آموزان مقطع دوم دبیرستان اصفهان

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش تحلیل رفتار متقابل بر سازگاری اجتماعی و زیرمقیاس های آن در دانش آموزان دوم دبیرستان اصفهاندر سال تحصیلی 1395-1394 بود. این پژوهش تجربی بوده و از پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه آزمایش و کنترل استفاده شده است. جامعه آماری دانش آموزان پسر مقطع دوم دبیرستان شهر اصفهان بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای از بین نواحی آموزش و پرورش استان اصفهان انتخاب شدند. 30 دانش آموز به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفر کنترل و آزمایش جایگزین شدند. ابزار پژوهشی پرسشنامه های سازگاری اجتماعی بل((1961 با زیرمقیاسهای سازگاری در خانه، سازگاری تندرستی، سازگاری اجتماعی، سازگاری عاطفی و سازگاری در انجام کار بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس بااندازه گیری مکرر و از نرم افزار Spss20 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین میانگینهای متغیر سازگاری اجتماعی و در زیرمقیاس های سازگاری در خانه، سازگاری اجتماعی و سازگاری عاطفی در دو گروه آزمایش و کنترل و در همه مراحل اندازهگیری (پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری) تفاوت معنادار بود و این سازگاری ها افزایش یافته است (.(P> 0/05

Keywords:

تحلیل رفتار متقابل , سازگاری اجتماعی