اثربخشی درمان کوتاه مدت راه حل محور بر عزت نفس زنان مطلقه در بابل

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان کوتاه مدت راه حل محور بر عزتنفس زنان مطلقه شهرستان بابل بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. نمونه شامل 34 نفراز زنان مطلقه مراجعهکننده به مرکز شهرستان بابل بود که به روش نمونه گیری تصادفی ساده در دو گروه آزمایشی و کنترل (هرگروه 17 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت 7 جلسه درمان کوتاه مدت راه حل محور را تجربه کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکرد. برای سنجش عزت نفس از پرسشنامه عزت نفس کوپراسمیت (1967) (SEI) استفاده شد. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که بین میانگین های پس آزمون در گروه آزمایشی و کنترل ازلحاظ عزت نفس تفاوت آماری معنی داری وجود داشته است. نتایج پژوهش حاکی از تاثیر بیشتر درمان کوتاه مدت راه حل محور بر خرده مقیاس های عزت نفس خانوادگی و عزتنفس شغلی بود. بعد از یک ماه پیگیری (فلوآپ) نتایجی مشابه پس آزمون مشاهده شد. نتایج نشان داد که میتوان عزت نفس زنان مطلقه را با استفاده از درمان کوتاه مدت راه حل محور بطور معناداری بهبود بخشید. پیشنهاد میشود کارگاه هایی جهت آموزش درمانهای راهحل محور برای از بین بردن نرخ بالای طلاق ها برگزار گردد.

Keywords:

درمان کوتاه مدت راه حل محور , طلاق , عزت نفس