اثر بخشی آموزش ارتباط بدون خشونت با رویکرد واقعیت درمانی بر میزان پرخاشگری مردان مراجعه کننده به اورژانس اجتماعی شهر فسا

هدف از این پژوهش اثر بخشی آموزش ارتباط بدون خشونت با رویکرد واقعیت درمانی بر میزان پرخاشگری مردان مراجعه کننده به اورژانس اجتماعی شهر فسا بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی(پیش آزمون - پس آزمون) و با گروه کنترل و پیگیری یک ماهه با گمراش تصادفی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مردان پرخاشگر مراجعه کننده به اورژانس اجتماعی شهر فسا در 5 ماهه اول سال 97 می باشد که به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای تعداد 30 مرد متاهل که میزان پرخاشگری آنان نسبت به سایر مراجعه کنندگان بالاتر بودند انتخاب شدند و به طور تصادفی ساده در دو گروه 15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل تقسیم شدند. و پرسشنامه مقیاس خشم بالینی(ویلیام ای، اسنل و همکاران؛ ترجمه رهافر، (1387 را تکمیل کردند. پس از آن توانمندسازی مبتنی بر نظریه انتخاب در 6 جلسه ی2 ساعته، هفته ای یک جلسه برای گروه آزمایش به اجرا درآمد و برای گروه کنترل هیچ مداخله ای اجرا نشد. یافته های پژوهش با کمک نرم افزار Spss21 و آزمون تحلیل کوواریانس برای آزمون فرضیه ها و کنترل اثر پیش آزمون برای تعیین اثر بخشی درمان استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که میتوان نتیجه گرفت واقعیت درمانی بر ارتباط بدون خشونت موثر بوده است.

Keywords:

ارتباط بدون خشونت , واقعیت درمانی , پرخاشگری , اورژانس اجتماعی.