فرسایش آبکندی در ا ستان گلستان

فرسایش خاک و تخریب آبخیزها یکی از معضلات مهم اقتصادی و اجتماعی کشورهای در حال توسعه بویژه آنهایی که اکوسیستم های شکننده وحساس بیابانی و کوهستا نی دارند، می باشد . این پدیده غالباً ناشی از تعارض فعالیتهای عمرانی با حفظ محیط زیست و منابع طبیعی است. در دهه های اخیر مطالعات در زمینه فرسایش افزایش یافته است که این خود مبین توجه بیشتر به این امرمی باشد. خاک یکی از مهمترین منابع طبیعی هر کشور است، امروزه فرسایش خاک بعنوان خطری برای رفاه انسان و حتی برای حیات او بشمارمی آید. در مناطقی که فرسایش کنترل نمی شود خاکها بتدریج فرسایش یافته، حاصلخیزی خود را از دست می دهند . فرسایش خاک نه تنها سبب فقیر شدن خاک و متروک شدن مزارع می گردد و از اینراه خسارات زیاد و جبران ناپذیری بجای می گذارد، بلکه با رسوب مواد در آبراهه ها، مخازن سدها، بنادر و کاهش ظرفیت آبگذری آنها نیز زیانهای فراوانی را سبب می گردد. مکانیزم ها و فرآیندها و عوامل مختلف موثر در شکل گیری و توسعه آبکندها ضروری می نماید تا در ابتدا آبکندها به شکل مناسبی شناسایی، طبقه بندی و یا پهنه بندی گردند و سپس حسب اولویت ، مراحل بعدی پروژه های تحقیقاتی وکنترل فرسایش آبکندی صورت گیرد. این امر نیز میسر نخواهد شد مگر با جمع آوری اطلاعات کافی درباره آبکندها درقالب شناسنامه های پیش بینی شده دراین خصوص که تهیه شده است . شناسایی آبکندها به لحاظ فنی و معیارهای علمی و براساس چهارچوب مشخص در قالب یک شناسنامه، ضمن آنکه می تواند درایجاد یک بانک اطلاعاتی قوی مورد بهره برداری قرار گیرد، می تواند درجهت طبقه بندی آنها بسیار موثر باشد. وجود مناطق آبکندی با وسعت زیاد که سالانه خسارات فر اوان به ابنیه، جاده ها، مزارع و مراتع وارد می آورد و سبب قطع راههای ارتباطی و تولید رسوب برای مناطق پایین دست ضرورت تحقیق بر روی آبکندهای استان گلستان را آشکار می نماید . این بررسی می تواند معین کند در چه اقلیمی، چه کاربری اراضی، با چه محدوده شیب و خاکی، ب یشتر آبکندهای استان ظهور کرده اند .