تاثیر مشخصات مقاومتی بستر راه در پارامترهای مکانیکی روکش نازک بتن سیمانی غیرچسبنده

استفاده از روکشهای بتنی بعلت تقاضا برای ترمیم و بهسازی روسازیهای موجود با کمترین هزینه و بیشترین عمر روکش، رو به افزایش است. بطور عادی، یک لایه نازک از مخلوط بتن آسفالتی گرم بعنوان مانع چسبندگی و لایه جداساز بین روکش بتن سیمانی و روسازی قدیمی شناخته میشود. دلیل استفاده از قیر یا مخلوط قیری بعنوان مانع چسبندگی، جلوگیری از انتشار و انتقال ترک ها و دیگر آسیبهای موجود بر روی روسازی قدیمی به روی روسازی جدید میباشد. هدف از این تحقیق تعیین اثر پارامتر های مقاومتی بستر راه بر میزان تنش کششی زیر لایه و خیز روکش نازک بتنی بر روی روسازی بتن آسفالتی می باشد. روکش های بتنی از سال 1918 کار شده اند و بصورت کاربردی از سال 1970 اجرا شده است. استفاده از این نوع رویه ها بعنوان ترمیم و بهسازی آسفالت از سال 1990 آغاز شده است، طول راه های کل کشور شامل راه های سریع السیر ، اصلی ، فرعی و روستایی بیش از 200 هزار کیلومتر است. از این مقدار چیزی بیش از 2400 کیلومتر مربوط به آزادراه ها است که تا یک ده ه آینده این عدد به بیش از 300 هزار کیلومتر خواهد رسید. سالانه بین 5 الی 10 درصد از این راه ها در برنامه ترمیم و بهسازی قرار می گیرند. به طور میانگین سالانه حدود 10 الی 15 هزار کیلومتر در برنامه ی اجرای روکش حفاظتی قرار دارند. با توجه به این ارقام ، بومی سازی روش های ترمیم و بهسازی راه های موجود با اتکاء به علم و تجربه ی موجود در کشور بایستی جزء لاینفک برنامه های توسعه کشور باشد. استفاده از روش های ساخت روکش بتنی با هزینه های به مراتب کمتر ، عمر طولانی تر و روش های ترمیم ساده تر می تواند در جهت نیل به هدف فوق و همچنین ایجاد توسعه پایدار در کشور کمک شایانی کند.

Keywords:

تحلیل تنش کرنش , روسازی بتن آسفالتی , تحلیل اجزای محدود , روکش بتنی نازک , لایه جداساز قیری , CBR