تاثیرآموزش براساس تربیت بدنی رشدی بر اختلال کمبود توجه/بیش فعالی دانش آموزان

هدف این پژوهش، تعیین تاثیر آموزش براساس تربیت بدنی رشدی بر سطوح اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی دانش آموزان بود. تعداد 40 دانش آموز پسر (هفت تا 10 سال) مبتلا به اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی، درقالب یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون، از مدارس ابتدایی شهر گرگان در سال تحصیلی 95-1394 انتخاب شدند، به صورت تصادفی در دو گروه (تجربی و کنترل) جای گرفتند و در یک دوره سه ماهه آموزش براساس تربیت بدنی رشدی (دو جلسه یک ساعتی در هفته) شرکت کردند. مداخله شامل آموزش و تمرین مهارت های حرکتی بنیادی و مولفه های آمادگی جسمانی مطابق با استانداردهای تربیت بدنی رشدی برای رده سنی مربوط بود که درقالب بازی برای تامین نیازهای جسمانی، شناختی و حرکتی گنجانده شد. سطوح اختلال با استفاده از فرم کوتاه مقیاس درجه بندی والدین کانرز و مصاحبه های تشخیصی اندازه گیری شدند و داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس در سطح اطمینان 95 درصد تجزیه وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که پس از کنترل سطوح پیش آزمون، مشکلات سلوک، مشکلات اجتماعی، اضطراب- خجالتی، روان تنی و نمره کلی اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی گروه تجربی، در پس آزمون به طور معناداری پایین تر از گروه کنترل قرار دارند. براساس یافته های پژوهش حاضر، یک دوره سه ماهه آموزش براساس تربیت بدنی رشدی در کاهش نشانگان اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی در دانش آموزان پسر اثربخش است و می تواند به عنوان یک مداخله مناسب به کار گرفته شود.

Keywords:

کمبود توجه , بیش فعالی , تربیت بدنی رشدی , دانش آموزان پسر