بررسی رابطه ی تعارضات زناشویی، تمایز یافتگی خود و سبک های دلبستگی با تمایل به طلاق

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه ی تعارضات زناشویی، تمایز یافتگی خود و سبک های دلبستگی با تمایل به طلاق آنها صورت گرفته است. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق کلیه زنان و مردان مراجعه کننده به دفاتر مشاوره خانواده شهر تهران در 1397 می باشند که از بین آنها تعداد 158 نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند . جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های تعارضات زناشویی ثنایی و همکاران ( 1387 )؛ تمایزیافتگی خود اسکورون و فریدلندر ( 1998)؛ سبک های دلبستگی کولینز و رید ( 1990 ) و تمایل به طلاق روزلت،جانسون و مورو ( 1986 ) استفاده شد. یافته ها به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، چولگی و کشیدگی) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام) استفاده شد. نتایج بین تعارضات زناشویی، تمایزیافتگی خود و سبک های دلبستگی و تمامی مولفه های آنها با تمایل به طلاق رابطه معناداری وجود دارد (0/01≤P) ؛ 2. مولفه های متغیرهای تعارضات زناشویی، تمایزیافتگی خود و سبک های دلبستگی، سهم معناداری در پیش بینی متغیر ملاک تمایل به طلاق دارند. نتیجه گیری ، شناسایی عوامل ارتباطی اولیه تاثیر عمده ای در پیش گیری از طلاق دارد و نتایج این تحقیق در مشاوره های پیش از ازدواج و پیش از طلاق قابل استفاده است.

Keywords:

تعارضات زناشویی , تمایز یافتگی خود , سبک های دلبستگی , تمایل به طلاق